“Əgər Zəhranı unutsaq...”

Bildiyiniz kimi İyulun dördü axşam saatlarında Ermənistan silahlı qüvvələri Füzuli rayonunun Alxanlı kəndini atəşə tutdu. Nəticədə kənd sakinləri - 50 yaşlı Sahibə ana və 2 yaşlı kiçik  Zəhra qətlə yetirildilər. Erməni daşnaklarının bu xain həmləsindən bir neçə gün ötsə də hələ də bu acı faciəni unutmaq olmur. Bu gün hamı bütünlükə iki yaşlı Zəhradan yazır. Hələ də ona göz yaşı axıdılır.

Zəhranı şəhid edən qondarma rejim bir daha öz məkrli və xain simasını göstərdi. 20 Yanvar, Xocalı, 31 Mart soyqırımını  və Aprel döyüşlərini törədənlər, onlara yad olmayan növbəti bir faciəni də həyata keçirtdilər. Zəhranın qətli bir daha düşmənin nə qədər alçaq, azğın və acımasız olduğunu sübut etdi. Erməni daşnaklarının törətdiyi bu faciə heç vaxt unudulmamalı, kiçik yaşlı Zəhranın xatirəsi daim yad olunmalıdır. Yaxşı olar ki, Zəhranın məzarı xüsusi şəkildə bərpa edilsin, məzarı yanında şəhidliyini əks etdirən lövhə yerləşdirilsin. Bu kiçik məzar, sadə məzarlar kimi qəbirisitanlıqda yadlaşmamalıdır. Düşünürəm ki, o məzar rəsmi qurumların diqqət mərkəzində olmalıdır. Zəhranın məzarı yanında onun məzlum şəkildə şəhid olmasını əks etdirən lövhə, büst yaxud digər təsirli vasitələrdən mütləq istifadə etməli, o məzar xalqa vətənpərvərlik ruhiyyəsini aşılayan bir məkana çevilməlidir. O məzar, ermənilərin xain simalarını və kimliyini bütün dünya ictimaiyyətinə göstərən əyani bir dəlil halına gəlməlidir. Belə olan təqdirdə, iki yaşlı Zəhranı qətlə yetirən qondarma rejim necə özünün təcavüzkar olmadığını, sülhsevər olduğunu iddia edə bilər?

Zəhranın qətl günü artıq Azərbaycan xalqı üçün yeni bir qanlı tarix oldu. 20 Yanvar, Xocalı faciəsi kimi... Odur ki, bu qanlı tariximizi unutmamalıyıq. Əgər Zəhranı unutsaq, başımıza növbəti Xocalı faciəsinin gəlməsi qaçılmaz olar. Bu, və bu kimi qan yaddaşımızı unutmamaq, milli və mənəvi borcumuzdur.

Mahir Şəkərov – İlahiyyatçı, araşdırmaçı.