Peyğəmbərə (s) xitab olunan “Günahının bağışlanmasını dilə” ayəsi, peyğəmbərin (s) günah əhli olmasına dəlalət etmir
İslam peyğəmbərinə (s) tutulan iradlardan biri də Quranın iki sürəsində (Muhəmməd 47 və Ğafir 55) rast gəlinən və peyğəmbərə (s) xitab olunan وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ – “Günahının bağışlanmasını dilə” ayəsidir. Ötən bəhslərimizdə qeyd etdik ki, Quranıın ayələrini hədis və təfsir elminə müraciət edərək anlamalıyıq. Quranın zahiri ayəsinə baxaraq peyğəmbəri (s) günahda ittiham etmək yanlış bir addımdır. Quran bizə dəfələrlə əmr edir ki peyğəmbərə (s) mütləq şəkildə itaət edək. (Bax: Nisa 13-14-69-80, Nur 54, Həşr 7 və s.)
Əgər peyğəmbər (s) günah əhlidirsə niyə Allah heç
bir qeyd və şərt olmadan bizi birbaşa peyğəmbərə (s) itaəti əmr edir? Hətta itaət
etməyənləri alçaldıcı əzabla təhdid edir. (Nisa 14)
Digər ayədə isə peyğəmbərə (s) itaəti elə Allaha
itaət kimi qeyd edir. (Nisa 69).
Əgər peyğəmbərdən (s) zərrə günah sadir olsaydı
Allah mütləq bir ayədə istisna halı qeyd edərək “peyğəmbərə itaət edin, amma
filan halda yox”, yaxud “filan hallar istisna olmaqla digər hallarda itaət
edin” deyə buyurardı. Əgər peyğəmbər (s) günah əhli olsaydı bu istisnalar mütləq
olmalı idi. Biz buna bənzər mövzularda istisnaları müşahidə edirik. Məsələn valideynlər
barədə, Allah istisna halları qeyd edir. İnsan valideynə bütün hallarda itaət
etməlidir və Allah dəfələrlə “valideyninizə yaxşılıq edin” deyə buyurur. Lakin,
valideyn insanı Allaha qarşı günaha dəvət edirsə Allah itaəti qadağan edir.
Loğman 15: “Əgər (ata-anan) bilmədiyin bir şeyi Mənə şərik qoşmağına
cəhd göstərsələr, (bu işdə) onlara itaət etmə. (Qalan) dünya işlərində onlarla
gözəl keçin (onlara itaət et). Tövbə edib Mənə tərəf dönənlərin (islamı qəbul
edənlərin) yolunu tut. Sonra (qiyamət günü) Mənim hüzuruma qayıdacaqsınız. Mən
də (dünyada) nə etdiklərinizi (bir-bir) sizə xəbər verəcəyəm!"
Biz peyğəmbərə (s) itaət mövzusunda bu kimi
istisnaları görmürük. Heç bir qeyd və şərt olmadan Allah itaəti əmr edir.
Peyğəmbərə (s) günah nisbət verənlər görəsən bu ayələri
necə izah edir?
Deməli, biz bütün hallarda Allah Rəsuluna (s) itaət
etməliyik. Çünki, o, ən gözəl öndər və bələdçidir. Əgər, bir bələdçi, öndər səhvə
yol verərsə, yolu səhv gedərsə digərlərini necə hidayət edər? Bələdçi özü naşı
olarsa, necə digər insanlara yol göstərə bilər?
Biz məsumluq bəhsi boyunca dəfələrlə qeyd etdik ki,
peyğəmbərlərin tövbə və istiğfarları bizim anladığımız şəri günah deyil.
Onların etdiyi iş və əməllər hətta bəzən zəllə və tərki ovla olmasa belə, yenə
tövbə edir və Allaha tərəf qayıdırlar. Bir sadə nümunə göstərək; Ayaqları
uzatmaq - Bir nəfər bir məclisdə, camaatın yanında ayağını uzatmaq istədikdə,
“gərək bağışlayasız”, “üzr istəyirəm” kimi ifadələri işlədir. Halbuki, ayaq
uzatmaq haram və günah bir iş deyildir. Sadəcə ehtiram və hörmət əlaməti olaraq
bu işi görürlər. Peyğəmbərlərin də tövbə və bağışlama diləmələri buna bənzəyir.
Başqa bir misal: “Qonaq üçün tədarük etdiyiniz yemək
əgər naqis olarsa yaxud fərz edək duzlu olarsa hey özümüzü qınayarıq ki, “axı
niyə belə oldu?” Baxmayaraq ki, qonaq o işə görə sizdən inciklik də nümayiş
etdirmir. Lakin, biz baş verən hadisədə yenə də özümüzü günahkar bilirik.
Çünki, qonaq İslamda çox mühüm məsələlərdən biridir. Peyğəmbər (s) kimi pak
insanların tövbə və narahatçılığı da bunun kimidir.
Biz “Allah bizi görür” cümləsini dilimizdə desək də,
Allah bizi görə-görə günah da edirik. Allahın peyğəmbərləri Allahı sözün əsl mənasında
özlərinə nəzarət edən bir ali qüvvə kimi bilir və hər an özlərini onun hüzurunda
hiss edirlər. Odur ki, ən xırda, günah belə olmayan bir əmələ görə tez tövbə
(qayıdış) edirlər.
Biz məsumluq mövzusunda bu mövzulara geniş yer
ayırdığımızdan daha artıq izaha ehtiyac görmürük.Daha çox məlumat üçün bax;
Bu ayədən öyrənəcəyimiz iki əsas ibrət.
1.Allah, peyğəmbərlərinə tövbə etməyi
buyurmaqla, əslində bizə bu işin əhəmiyyətini göstərmiş olur.
2.İnsanın islahı əvvəl özü ilə
başlanmalıdır.
Mahir Şəkərov – İlahiyyatçı yazar.
Yorumlar
Yorum Gönder